Baby’s dresseren

We waren dus van Ot bevrijd,
en hoopten nu op rustiger tijd.

Maar groter nog werd het verdriet,
toen “Pim” verscheen, weer zo’n bandiet!

Hij liet zijn zweepje steeds maar gaan,
om d’autoriteit erin te slaan!

“Ik kom nu van de kempetei,
ben opgeleid in moordpartij.
Ik waarschuw dat men mij hier acht,
en steeds aan ’t groeten wordt gedacht!”

Drie dagen gaf ons Pim de tijd,
en dan met alle hoffelijkheid.

Gebogen maar van groot tot klein,
geen baby zou te klein meer zijn!

De moeders gingen aan ’t dresseren,
haar kindjes flink het “kerree” leren.

Je lachte om die zotte grap:
een baby buigen voor een jap!!