Na de distributie van eten

Een extraatje was toch zo welkom altijd!
Dagelijks werd om zo’n hapje gezeurd.
Maar “vriendjes-systeem” neen, dat mocht niet bestaan!
Eerlijk kwam zaal voor zaal aan de beurt!

Eerst moest de “kapàla” gaan staan bij de ton,
En streng controleren wat ieder daar vroeg:
Want was er geen toezicht, geloof maar gerust,
dat niemand bij ’t eten zich eerlijk gedroeg!

De honger, die kwelde toch ieder zo zeer!
Men trachtte te smokkelen op elke manier.
En was men oneerlijk en njooste men ook,
als ’t niet werd gemerkt, dan gaf ’t geen zier!